Eerder schreven we over de komst van ons eerst geprinte busje. De eerst volgende stap is het schoonmaken van de bus. Hiervoor vul je een bakje met water en iets afwasmiddel. De bus kan worden gedoopt (1). Met een kwastje en wattenstaafjes wrijf je de olie er af (2). Dit is nogal een geduldig werkje, want de olie is best hardnekkig. Het kost je soms heel wat zeepsopsessies voordat alles ontvet is.
-
- 1
-
- 2
-
- 3
Na een aantal keren soppen en schrobben zijn de delen niet meer vettig (3)…. de bus is schoon! Geduld is een schone zaak zullen we maar zeggen.
Bij het schoonmaken werd de familie Preiser wel ongeduldig. Dus het volkje maar laten proefzitten (4, 5). Het past zonder afbreken van ledenmaten wel aardig. Op een paar rijen is het net wat te krap voor de tenen. De chauffeur zit wat laag achter het stuur, dus die mag op een kussentje zitten.
-
- 4
-
- 5
Tja, dan begint het te kriebelen, en gaat de verfkwast er overheen. Uiteraard speelt hierin de volgorde een belangrijke rol. Een andere belangrijke regel is dat je de verf er zo dun mogelijk op zet. Liever een keer meer schilderen, dan dikke klodders. De verf wordt dus steeds verdund aangebracht.
Eerst wordt het onderstel zwart geverfd (6). Je ziet al meteen dat de bodem ook aan de bovenzijde zwart kleurt. De vloer hoeven we dus niet meer te verven (zover je er überhaupt al iets van zal zien als het model klaar is). Van de bovenbouw wordt eerst de binnenzijde zwart geschilderd (7). Doordat het materiaal behoorlijk doorschijnend is zie je de bruine kleur aan de buitenzijde ook (8). De verf trekt gelukkig niet door het materiaal heen.
-
- 6
-
- 7
-
- 8
-
- 9
-
- 10
Nu de binnenkant nog nat is kan het dak aan de buitenzijde worden gewit (8).De volgende dag is het tijd om het onderstel verder af te werken. De bankjes, koplampen en kentekenplaat krijgen hun kleur (9).
Omdat het dak nog niet dekkend was, komt er nog een wit laagje bij (10).
– wordt vervolgd –
Klapplitalbahn 